Giz Şiiri - Serkan Genç

Olmuyordu.
deniyordum her bir yolu.
Başarısızlığa uğradığım her an,
yaşadığım acılardan sonuçlar çıkararak
yeni kararlar alıyordum ardı ardına.
Kafamdaki sorular azalıyordu bazen,
sakin bir deniz gibi duruluyordu yaşamım
ve o an
hangi kazık soruyla karşılaşsam
yanıtlayacaktım hiç çekinmeden.
Bu anlarım hiç de azımsanacak kadar değildi
ve habire yaşamakla öğrendiğimi sanıyordum,
aşkı.

Oysa hiç öyle değildi.
her yeni aşk
yeni sorular yaratıyordu kafamda
ve ben İstanbul’a yeni ayak basmış,
temiz bir Anadolu köylüsü kadar
yabancıydım yaşadıklarıma,
her defasında.
Acılardı sade birbirini andıran
her başarısızlıkla sonuçlanan
aşk oyunumun sonunda beliren
acılar.
Öğrenemiyordum aşkı,
bu yüzden kendime kızıyordum;
köpürüyordum,
hiddetleniyor
bunların suçlusu olarak gördüğüm
kalbimi çıkarıp fırlatıyordum kenara.
Bugüne kadar karşıma çıkan her şeyi öğrenmiştim,
gel gör ki,
henüz ilkokuldan önce
aralıklarla yaşadığım bir duyguyu
öğrenemiyordum.
Bunun affedilecek bir yanı yoktu,
rahatlatıyordu
kalbimi yolun kenarına fırlatmam.

Duruluyordum.
her şey öyle güzel görünüyor ki
bu anlarda gözüme.
yanlış değildi yaşadığım hiçbir şey,
ve bu
ötekilerden farklıydı.
karşılaştığım her narin güzellik,
yaşamaktan çıkardığım bu anlamı koyuyordu önüme.
Kabul edip
yaşamaya koyuluyordum
öğrendiğimi sanarak aşkı,
sonuna kadar.

artık pes ettim.
öğrenemeyeceğim bir gizemin,
ve belki de öğrenmemem
her defasında cahilce
ilkmiş gibi hissetmem gereken,
aşkı
kurcalamayacağım.