Giysi Şiiri - Zeki Çalar

Bir giysi tanıdım hâlâ umuttu,
Arada sırada düğmesi koptu.
Nereye gittiyse bulup getirdik,
Verdiği sözleri yine unuttu.

Bir giysi tanıdım yüzü donuktu,
Yatırdı kaldırdı,sözü komuttu.
Yıllarca bekletti esas duruşta,
Kendisi beklerken naftalin koktu.

Bir giysi tanıdım gururu çoktu,
Canavar gibiydi, çok adam yuttu.
Aradım, taradım, iyice baktım,
Giysinin içinde hiç kimse yoktu.

Bir giysi tanıdım abuk sabuktu,
Düşüme dadanan arsız konuktu.
Uykumu kaçırdı gece yarısı,
Aklıma şeytanca fikirler soktu.

Zeki Çalar der ki: Kusur arama,
Ne yırtık bulursun, ne de bir yama.
Giysinin değeri bilinmez ama,
Giyenin sırtı pek, karnı da toktu.

1 Nisan 2000