Her sabah bedenime zorla kendimi giyiyorum
Ya nefesi unutuyorum takmayı boynuma
Ya da aydınlığı köhne ruhumda unutuyorum.
Her sabah bedenime zorla kendimi giyiyorum
Ya neşeyi sürmeyi unutuyorum gözlerime
Ya da huzuru yarı ölüm uykumda unutuyorum.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla