Giyotinsiz Karanfillere Ağıt Şiiri - Yor ...

.
...
.....
sattım kırmızı kazağımı ve akik yüzüğümü
kırmızı kazağa ellibeş lira verdiler
akik yüzüğe yüzotuzbeş
cebimdeki yirmi lirayla ikiyüzon etti
.....
...
.

kendimden biliyorum
siz de alışırsınız zamanla
alıştım karlı gecelerin yağlı karanlığına
sattım kırmızı kazağımı ve akik yüzüğümü
kırmızı kazağa ellibeş lira verdiler
akik yüzüğe yüzotuzbeş
cebimdeki yirmi lirayla ikiyüzon etti
alıştım yağlı karanlığına karlı gecelerin
giyotinsiz karanfillere ağıt tuttum
önce aklımdaydı suyu ekmeği umudu
sonra unuttum

Mükemmel şiir. Yüreğinize sağlık.

Yüreğine sağlık

kendimden biliyorum
boynum bir gül tarafından zedelenmekteyken

giyotinim kaşınır
karanfil değilse de güller tarafından

kendimden biliyorum ki yaşamak
doğulu bir ırmakta durmadan akmaktır
batıya ve uzun ufuklarına doğru alemin

biliyorum
efkarımı yeşil bir sahille okşadığını denizin
kısaca üstünden geçip gitmenin
bir yolu bitirmek olmadığını
kendimden biliyorum

yol biter
duraklar durulmaz olduğunda

@..

Giyotin oldu mu! ne akik kalır ne kazak,ne sevda kalır ne de hava,yaşanmışlık ya da değil,önemli olanı çok güzel vurguladınız ,Tebrikler..

canımm yaa..şiir emekçisi Hasan abimiz..
demek şiiri çözmüş

:)

Gecenin yıldızı HASAN BULDU'dur arkadaşlar.

Tecrübe bu demek ki:'Karlı gecelerin yağlı karanlığı' sorunsalımızı çözmüştür.

Kutluyorum Hasan Ağabey :))

Ya arkadaşlar ben de şiirden anladıklarım şu:aydınlık bir fikirle, ışıkları, aydınlatılmış,ıssız sokaklara kimsenin uğramadığı izbe sokaklar; beyinlerin, nötürülüze edildiğini,

Zaman geçsin de, nasıl geçerse geçsin; boşa geçen zaman...

Alıştım karlı gecelein yağlı karanlığına; sabaha karşı, yağlı iple yapılan idamlar...

Giyotinsiz idam edilenlere: yani yağlı iple asılanlara, ağıt tuttum...

Anladığım kadarıyla bu şiir, 1980 ihtilaline bir gönderme.

Bu şiiri ben de böyle anladım.

Herkese iyi akşamlar.

Can Baba'nın ölmeden önce hiç kimseyle franchise anlaşması yapmış olabileceğini tahmin etmiyorum sevgili Menevşe kardeş :)

kaldı ki Can Baba'nın bir tane bile böyle 'yandım bittim eridim kül oldum aman' havalı şiiri yoktur..

o ki hep dik duruşlu fakir fakat vakurdur..

AL BİR UZUN HAVA

Çekirgeydi Raşko’nun elindeki güvercin
Raşko’da mengeneydi, bu beynimizde kalsın!
Çekmişler ıstor diye muhribin dumanını
Böyle aşk, böyle barış, Allah belamı versin! Bugün kitabım verdim tek pedal matbaaya
Bu yol beni götürür sağlam Selimiye’ye
Ağlıyorsam gözyaşım iki gözüme dursun
Vermişim ben canımı al-uzun bir havaya

CAN YÜCEL

Herkes kendinden anlamlar katar şiire, okuyucu, dinleyici, şairin kendisi. Herkesin bir şey katmasına izin verilen ortada bir duygu kazanıdır şiir. yanlış şeyler de atsanız başkasının tadı kaçmaz, bu yalnız sizin kasenizde farklıdır. Şairin hayatı kendisine aittir, duyguları da ... şiiri ise okuyucuya ikramıdır, ikram ortada lütfen baharatını da kendiniz ekleyin. Hoş bir şiir, şekil ve kural endişesi taşımadan yazılmış, hayatın kendisi gibi yani. Öğrencilik anılarımın bir parçası olan şairi anımsamak güzeldi benim için. Herkesin gözü önünde bir hayatın bilinmeyen bir çok gizemi olabilir mi ? olabilir elbet. Kutluyorum şair Hüseyin Avni Dede'yi .