Giyotin Şiiri - Haluk Cenk Batur

Yok mudur bu yokuşun çıkışı?
Varlığımı kemiriyor girift sorular
Menderesler çizerek bu hayatın akışı
Her an taşlarımı ufalar.

İstemiyorum anamın babamın mirasını
Biraz üşümeyeyim yeter!
Tarihin en büyük belasını
Başıma sen getir yeter!

Ferhat kadar sabrım yok
Ağlatır beni gam, keder
Mecnun kadar gücüm yok
Leyla kadar sev yeter.

Hiçbir dilde yok mealim
Kendimi sana anlatamıyorum
Şu an aslında tam yerinde mecalim
Fakat oturduğum yerden doğrulamıyorum.

Aç bir kediyi doyur ve bak
O bile kıymet bilecektir.
Birde şu gördüğün mahluklara bak
Balmumu heykelleri bunlardan daha gerçektir.

Ağlaya ağlaya yazdığım yazdırdığın bu şiiri
Yine ağlaya ağlaya okumayı kendime reva görüyorum
Artık düşünmeden ne geçmişi ne ahiri
Emrettiğin gibi kafamı giyotine koymaya gidiyorum.

2004