Giyotin Şiiri - Fulya Codal

...

“Ben hayatı seviyorum, aşkı, umudu. Ödülsüz olsalar da…”

Camille Claudel

I-

ey aşk elçisi!

ne kâr / ne ziyan
ihtimallerin yaralı çığlığı kaldı ellerimde
tam da şakağımdan vurdu zaman

hep daha fazlasını istedik
ne yaparsak yapalım yetmedi / yaşanmışlığa…

saydım
beş vakittir senin yurdundayım
gök/yüzün sıcak bir yaz ertesi
ılık tereddütler geçiyor bakışlarından

onca yolu eylülün koynuna sokulmak için gelmişiz
eylül ayrılık kokuyor
ve hüsran gibi buruk bir tat bırakıyor dilimizin ucuna

anladım ki
dünyaya seni sevmek için gelmişim
en çok da kuşların göç edişinden belli
artık sona yaklaştık biliyorum
sarıldığım umutlarım acıyor…

II-

ey aş(ı) k!

siyahından sıyrıldığım anında gecenin
izbe bir pazar yağmurunda seni diledim
parmak uçlarımı sızlatarak gittin yokluğuna

yeri ve göğü birleştiren kutsal yangın
reva gördün / yüreğimi deşerek kanattım
buz gibi terler içinde
cehenneme bir adım daha yaklaştım

gözlerini gözlerime yaslayışından öğrendim ağlamayı
kaç susku gömdüm içime, dudaklarımda sen
sabahın en kırılgan saatlerinde açarken penceremde
tükendiğim zamanlarım da oldu, dirildiğim anlarım da

III-

ey aş(ı) k!

oysa gözlerimin ferini ateşleyerek gelmiştin
şimdi bıçak gibi kesiyor sözlerimi gözyaşlarım
ki hoyrattım / anaçtım / biraz yaralıydım
yavan özürler diledim en az ikimiz için

boynum kıldan ince bir rüzgârdı
kuşların tedirginliğiyle uyandım
başımı usulca kalbimin yanına bıraktım
aşkın kendisine âşık ’o kadındım’

-aşkın nârına salmak için aklımı kalbime tutuşturdum

yaşamaya denk gelmişti dalgınlığım
yaşıyor taklidi yaptım tam yüz yıl geçti üzerimden
sevgimin göğsünden zehir içti her gece iblisler
yine de günahlarıma kefaret bulamadım

IV-

ey aşk celladı!

fermanı yak / bir hastalıktı tutuldum
rüyamda gördüm beni çağırıyordu mâşukum
onu alma, beni sal, bin kat mahşerine...

ah dilimde titriyor adı
gözlerimde tütüyor yangını
sağlam ağıtlar biçtim kefenlerime
bırak kavî ölümler bulayım kımıltısız ömürlerime..

vur!
giyotini aşk dergâhımdaki kısrağın yorgun boynuna!
şimdi ölüm bana çok yakışacak biliyorum...

fulya/eylül2011