Aradım her daim özümdeki beni
Çıkarıp attım içimdeki nefret ve kini
Sevdiklerime ikramda bulundum
Gönül soframın taamlarını sini sini
Yeşerttim her daim özümdeki sevgiyi
İmanı kamiller yapmaz yergiyi
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta