tepenin ardı düzlük
değil
biz öyle istedik
güneş ağlar mı hiç
resmettik öyle sadece
anlamsız sanılan köpüğe
ne çok imge yükledik
döndü dalgalara geri
sandık
hiç açılmadık
denize
balık tuttuk
kıyıda ellerimizle
bekledik
piyanodan saksafon sesi
ne denli pişkindik söylerken
şarkıyla yalan
son otobüs gelmedi binemedik
üzülmedik de yürüdüğümüz için
gönlümüze değip geçenler gördük
dokunamadığız eller donmuş sesler
şarkıların cenazesinde teller vardı sadece
geçmiş kokular saldı tabut
her şeyin yönünü değiştiriverir
belleği cebinde biri
oysa pusula çalışır gibiydi
fırtına patlarken ortalıkta
pişkin haliyle güneşin gözü önünde
çıkartıp sandığından bir silah
kuşlara nişan alıp
öldüren zamanları
isli kurşun
elmayı kurtlar kemirsin
kelebekler taşıyor
nöbetleşe ışığı
aşk kıyıya çekilmişse
yoksa dalga denizde
usul usul
saklar definesini yürek
karanlık gecede
inanca karşın şaşkınlık
sesi giyinip sürecek
Kayıt Tarihi : 20.8.2007 04:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!