Bin yıl ömür sürsen de bu dünyanın,
Zevklerine asla doyamazsın ki...
Yaşam denen bu harika rüyanın,
Yeter sonu gelsin diyemezsin ki...
Farklıdır her şeyin hamuru, suyu,
Ne yapsan değişmez, cinsiyle huyu,
Boş yere uğraşma, kurtla kuzuyu,
Götürüp beraber yayamazsın ki...
Ekiver toprağa sağlam bideri,
Düzenlenir onun bahtı kaderi,
Kul başına düşen derdi kederi,
Boşuna uğraşma sayamazsın ki...
Avutma gönlünü ‘Leyla’ diyerek,
Sürüver ömrünü ‘Mevla’ diyerek,
Elestü bezminde ‘bela’ diyerek,
Verilen o sözden cayamazsın ki...
Niyedir bu uğraş bu kadar zahmet,
Hissemiz üç metre bezdir nihayet,
Mevla her kuluna eylesin kısmet,
Yoksa onu bile giyemezsin ki...
11.07.2002 Iğdır
Kayıt Tarihi : 17.1.2010 14:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!