Çocuklarını giydirirler!
Gece gündüz giydirirler!
Yazın kışın giydirirler!
Kat kat giydirirler!
Çocukları üşümesin istiyorlar,
Yazın bile olsa üşümesin çocuklar!
Kara kışta evin içi hamama dönse bile,
Yine de giydirirler anneler!
Çocukları buna sinirlenirler!
Kızarlar annelerine!
Birşeyleri kırıp dökerler!
Önce giyinirler,
Sonra da gizlice çıkarırlar
Üzerilerinde fazla gördüklerini...
Oysa anneler pamuklara sarar evlatlarını...
Ben de en başta sinirlenir kızardım!
Birşeyleri kırıp dökerdim...
Ama kızmıyorum!
Sesimi bile çıkarmıyorum!
İçimden de mırıldanmıyorum!
Sadece boyun eğiyorum...
Eline ne geçerse giydiriyor!
Canı sağolsun...
Yeter ki o üzülmesin..
Kayıt Tarihi : 12.2.2017 09:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Bülent Anamur](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/02/12/giydirirler.jpg)
İç çamaşırı da değil..
Daha fazlası.. 'Sıcak bir öpücük.. Sevgiyle bakan gözler.. İlgi, şefkat yanında..'
Anne işte.. İçinden geldiği gibi, giydirir evladını...
Güzeldi.. Kutlarım Bülent Bey..
TÜM YORUMLAR (1)