Gıybet Şiiri - Çağatay Altıntopaç

Sabah bir arkadaş bizim mekanda
seni sordu Halit'im
ve senin dertlerini.
Merakı sana değilmiş
ya da komşuna borcuna,
yarın görürse seni bilmek
ve iyi hissetmek istermiş.
Günahı boynuma dostum
anlatırken şeytan yanımdaydı,
hem de sol yanımda idi.
O da muhabbetini esirgemeden
yaktı içimde ateşi.

Arkadaş baktıkça yüzüme,
tebessümü değdi gözüme.
Kelamım dolandı,terledim.
Ah Halit'im,nasıl çıkar sözün
en sırlısı ve de büyülüsü?
Sen yine de çok üzülme.
Çünkü bilhassa gördün özümü
Ve bilesin bakamam daha yüzüne.
Öğrendiklerin öldürür beni.

Bizim mekanda daha neleri var,
tadarlardı her günü bu zehri kimileri
Duyardık onlardan hayasız konuşmalar
bilirsin,bilirdin de şaştın değil mi?
Beni bu sıfatla görünce.
Ben de şaştım Halit'im.
Ama öğrendim,
bir rezillikmiş gıybet.