Ne söylersen yüzüne; gıyabında onu de!
Hoş lisanla anlatıp; “işte böyle konu” de!
Arkasından nahoş söz; onun etin yemektir!
Yeme dostun leşini, helalinden taam ye!
Hüsn-ü zannı tercih et, su-i zanna yanaşma!
Yorumunu nezih yap, kem teville had aşma!
Haddin hüsn-ü tevildir, dostlarının tavrını,
Bu müstakim sırattır, ondan çıkıp yol şaşma!
En müstekreh bir fiil, yakışır mı mü’min’e?
Önce onla sohbet et, sonra öldür etin ye(!)
Elbette ki yakışmaz, bu tarz deni cinayet!
Bilmiyorsan tezyit et, ıttılaın hak dine!
En alçakça bir fiil; dost ardından tan etmek!
Asla mazur görülmez, inse su-i zan etmek!
Böyle kerih bir amel, reva değil beşere!
Dünya, uhra ziyandır, muhataba kin gütmek.
Onaylar mı bir vicdan, katletmeni dostunu?
Normal midir dişinle, yüzsen onun postunu?
Varmı bunun izahı, sorsa sana refikin?
Öyle ise iptal et; dosta su-i kastını!
Kem söz ait diyene, onu deyip olma kem!
Kem söz ile kem hali, sakın sende etme cem!
Hakkı söyle, hayra git, bul hayırı ahrette!
Hayırlıya elbette, cennet verecek hakem.
Cihat ŞAHİN
26.06.2010-İZMİR
Kayıt Tarihi : 26.6.2010 07:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!