Gıyabında Şiiri - Ekrem Ali Atilla

Ölüyorum, ne duyan var ne gören
Eriyip bitiyorum, tükeniyorum günden güne
Çok gülüyorsun diye çok mutlusun sanıyor insanlar
Bilmiyorlar ki çok gülen çok şey saklar
Ne depremler, ne fırtınalar...

Nice zaman oldu yazmayalı, iki satır karalamayalı,
Bakamıyorum eskisi gibi gökyüzüne, denizle gökyüzünün birleştiği çizgiye,
Sahiplenmiyorum artık kimsenin olmayan o en parlak yıldızı,
Gökkuşağındaki o en sevdiğim renk senin gözlerinde kaldı ey sevgili,
Bakmaya kıyamadığım, içinde kaybolunası gözlerinde.
Gülümsediğin zaman dudağının kenarında belli belirsiz oluşan boşluk,
Boşlukta olmanın en güzel hali.