İtalyan şair Giuseppe Ungaretti, Toscana'dan Mısır'a göç etmiş bir ailenin çocuğuydu. İskenderiye'deki bir Fransız okulunda öğrenim gördükten sonra 1912'de Paris'e gitti. Hukuk öğrenimi için yazıldığı Sorbonne Üniversite'sinde daha çok edebiyat ve felsefe derslerini izledi. 1914'te Birinci Dünya Savaşı çıkınca Milano'ya gitti, savaşa katıldı. 1918'de savaş bitince Paris'e gitti, 1921'de Roma'ya yerleşti, gazetecilik yaptı. 1931-1935 yılları arasında Avrupa ülkelerini gezdi ve İtalyan Edebiyatı hakkında konferanslar verdi. 1936-1942 yılları arasında Brezilya'da San Paolo Üniversitesi'nde İtalyan Dili ve Edebiyatı profesörü olarak çalıştı. 1942'de yeniden İtalya'ya döndü, Roma Üniversitesi Çağdaş İtalyan Edebiyatı Kürsüsü'ne atandı.
1932'de Gondoliere Ödülü'nü, 1949'da Roma Ödülü'nü, 1956'da Knokke-Le-Zoute Uluslar arası Şiir Ödülü'nü, 1960'ta Urbino Üniversitesi'nin Montefeltro Ödülü'nü, 1966'da Etna-Taormina Uluslar arası Şiir Ödülü'nü kazandı. 1962'de Avrupa Yazarlar Birliği başkanı seçildi. Ungaretti sembolist Fransız şiirini kendi yaşam deneyimi ile birleştirerek biçimi de önemseyen yalın bir şiir dünyası kurmuştur.
Eserleri
Il porto sepolto (Batık Liman, 1916)
Allagria di naufragi (Batmaların Sevinci, 1919)
La guerre (Savaş, 1919)
Sentimento del tempo (Zaman Duygusu, 1933)
Il dolore (Acı, 1947)
La terra promessa (Vadedilmiş Toprak, 1950)
Vita d'un uomo (Bir İnsanın Yaşamı, 1972)
sırt çantalı bir duman gibibir melekle çarpışan kelebeğin kanadından dökülen toz
bir çağlayanda sürüklenen bir dal parçası gibi
istemediğimiz yerlere giderse aşkımız sevgilim yalnızca kanatlarına güven
kendi yarattığımız boşluğun ucunda sıkı sıkı tuttuğumuz bir kapı koludur yaşam
ve aşk, en derin kuyumuza düşen keman yürüdüğümüz yollar daralırken
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!