Gittiniz... Şiiri - Osman Yanar

Hasret ayazları estirdiniz üzerime
Yalnız bıraktınız beni bu sessiz şehirde,
Yoruldum…

Anlamsızdı belki artık her şeyi konuşmak
Ve bir gündüz vakti batan güneş gibi
Çöktü karanlıklar üzerime.

Şimdi sadece hayaliniz kaldı yanımda
Ve yaşadığımız mutlu anılar
Gittiniz…
Bir rüzgâr gibi arkanıza bakmadan esip gittiniz…

Oysa bir baksanız arkanıza…

Arkanız yarım kaldı siz gidince
Arkanızda yağmurlar yağıyor
Şimşekler çakıyor arkanızda…
Arkanız talan olmuş
Vurgun yemiş arkanız…
Arkanız…
Beklide sadece külleri kalmış; yangın yeri…

Saatler geçer mi sandınız sizden sonra burada,
Güneş doğar mı bir daha,
Kuşlar öter mi cıvıl cıvıl…

Gittiniz…
Bir rüzgâr gibi arkanıza bakmadan esip gittiniz…

Ama biri kaldı orda.
Canının yarısını kaybetmiş biri kaldı.
Hüzün çökmüştü gözlerinin içine.
Aklar düşmüştü saçlarına siz gidince
Sessizce ağlamıştı, kimse görmesin diye…

Gittiniz…
Ve o, siz giderken sadece el sallayabildi
Yaşlı gözlerle arkanızdan.
Sessiz, suskun ve çaresizce…