Gittin Ya Şiiri - Harun Emre Yıldırım

Hani olmaz da;
Belki unuturuz birbirimizi,
Yıllarca sarhoşu kalırız yaşadıklarımızın,
Belki de evlenerek yamalamaya çalışırız,
Hayatımızın en anlamlı günlerini...

İsimler ararız başkasının çocuklarına,
Belki, çocuklarımızın isimlerini verebileceğimiz birilerini,
Hani her çocuk adıyla büyür ya;
Biz doğmamış çocuklarımızı,
Anılarda öksüz,
Anilarda yetim büyütürüz sevgili…

Belki okşanmayacak saçlarımız,
Belki yalnız dinleyeceğiz,
Yağmurun, çatılarda şakırdayan sesini,
Yada ayrı ayrı üşüyeceğiz,
Nemli yüzlerimiz ve burkuk gölgeler,
Düşüverecek pencere aralarına,
Gözyaşlarımızı,
Yüzümüze düşen yağmur taneleri ıslatacak,

Bundan böyle çok rahatım,
Ne karışanım olacak,
Sigarayı çok içiyorum diye,
Ne ağlayanım,

Ve karşılaşacağız bir gün,
Yaşamın herhangi bir koridorunda,
Şaşıracağız,
Dolacak gözlerimiz,
Kıskanacak ve bakakalacağız,
Ben yanına yakışmayan adamdan,
Sen koluma asılmış kadından,
Ve içten içe yanacağız sevgili,

Bir bahane bulmaya çalışacağız,
Gözlerimizden istemsiz süzülenlere,
Ve yeniden kaybedeceğiz biz olmayı,
Adımlar çaresiz,
Uzaklaşacağız,
Umutlarımız ve gülümsemeyen hayallerimiz gibi,
Oysa neler verilmez ki,
Seni bir tek saniye daha görebilmeye…

'Giden kolay Kalan olmak zor “ derdin ya,
Bırakıp da gidenim,
Beni nerelerde bıraktın,
Kimlere kaldı hayallerimiz,

Gitmelerin yakışmıyor,
Yokluğun ile tükendik,
Her şey eksik bu şehirde,
Bütün sokakları sensizliğe çıkar,
Bir ev, alev alev yanar yüreğimde,

Asılı kalmış heyecanın,
Beni beklediğin yerlerde,
Bakamam, tenini örtmeyen gökyüzüne,
Kafam önümde geçerim adımlarının okşadığı sokaktan,

Bu şehir sensiz haram,
Artık sadece günaha yaşarım,
Bende gelirim ardından,
Bırakıp da gidenim;
Bilesin ki çokça kalamam…

Gitin ya,
Ne bir evimiz var,
Ne ayaklarınla şekilleniyor toprak,
Ne başucunda uyuduğumuz bir sobamız var,
Ne birimizin uyanıp da,
Diğerinin saçlarına dokunacağı,
Tek kişilik bir yatak…

Öncesinde yoktun hayatımın,
Sonrasına kalmadın,
Sen unutabildin belki;
Ya da beni de unutur sandın,
Bu defa çok aldandın hayata,
Çok yanıldın sevgili,

Gidişine inat seveceğim,
Gelişini beklemeden bilesin,
Ömrüm olduğunca içimdesin,
Tenimde can olduğunca,
Yani içimde olduğunca ömrümsün.

Toy yüreğim bir viran şehir,
Cehennem narın ile yanacak,
Aşkın deli bir yangın,
İçimi hep amansız yakacak,

Aşkın deli bir özlem,
Ki dervişler imrenecek,
Bu zikirde son mertebe gözlerin,
Dünya neye yarar bilmem,
Gözlerin, cennetim…

Gittin ya; geri gelmeyenim,
Korkutmasın gülen gözlerini yalnızlık,
Ben seni yalnızlığın ile de sevdim,
Ne yalnızlığım tükenir,
Ne sevgim yalnız kalır,
Bırakıp da gidenim….