Kökünden kopardın kanatlarımı,
Niye böyle çekip gittin vefasız.
Dağlar kadar yüce umutlarımı,
Birer birer yıkıp gittin vefasız.
Hasretinle kaldım vatansız elsiz,
Viran gönül bağım bülbülsüz gülsüz,
Bağrım kavruluyor dumansız külsüz,
Cayır cayır yakıp gittin vefasız.
Zindan oldu dünyam erken mi erken,
Reva mı bu zulüm yaşamak varken,
“Ömrüm boyunca hep seninim” derken,
Ne de çabuk bıkıp gittin vefasız.
05-Kasım–1995
Rifat KurtoğluKayıt Tarihi : 28.6.2011 15:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!