Bir yaz gecesinin orta yerinde
Yıldızlar sönerken gökyüzünde
Ay gülümserken yakamozlara
İçimi yakıp ateşte gittin usulca
Yandı içimde sönmeyen bir kor
Bilsen sensizlik nasılda zor
Ne yıldız kaldı gökyüzünde ne de ay
Sevdiğim sensiz hayat olmuyor
Soldu içimde yeşeren sevda
Erimez karlar yağdı dünyama
Kurudu içimde çağlayan pınar
Kendimi hapsettim kör karanlığa
Karanlık buralar ışık yok artık
Bir sevda böylece bitiyor yazık
Hem beni yaktın hemde kendini
Mutluluk geldi geçti anlayamadık
22/06/2002
Seval KemertaşKayıt Tarihi : 8.2.2006 20:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!