Gittin Ne Mektubun Var Ne Kendin Geldin ...

Gittiğin günden önceydi nutkumun tutulduğu, sonra da sürüp gelen.
Issız gölgeler güz ayazı gibi idi ay suskunu, yıldız küskünü geceler.
Bağlamamın tellerinde işli kaldı gün yüzüne çıkmadık öksüz dizeler.
Odamı saran yanık melodi ile dans eder, param parça bütün anılar.

Çizik atılmış hayallerde masumdur ege, ay ışığı soyunurken usulca.
Tutulmaz billahi vurulduğunda serseri hüzünlerle, yürek hıçkırıkları!