Gittin İşte! Şiiri - Serhat Ertaş

Şu ömrüme doğmadan, gün gibi battın işte.
Bir adres bırakmadan, öylece gittin işte...

Ne bir şiir bıraktın, ne de yazmaya mecal,
Dilerim gün batmadan, canını alır ecel!

Sanma sakın üstüne, başka gül koklayamam.
Düştün artık karaya, ölsen de aklayamam.

Sensiz yaşam ilhâmım, artık şiirde, sazda.
Belki mazi anılar, sebep olur biraz da.

Sigara gibi sevdan, çektikçe eriyorum.
Her lahzamda içime, zehrini veriyorum.

Bu hayat senin için, oyun eğlence gülüm,
Kırdığın akla gelir, oysa gelince ölüm!

Bu kadar kolay mıydı, seveni yıkmak böyle?
Yıktın da göremedim, fay hattın nerde söyle?

O kara gözlerine, benden başka kim kanar?
Söyle kor ateşinde, benden başka kim yanar?

Ne kadar da masumsun, bilmeyen nice safa,
Ne sana akıl erdi, nede sevdana kafa.

Sana hatıram kalsın, bu kumarda ceketim,
Sen kazandın oyunu, kalmadı hiç tâkatim.

Belki de pişman olmuş, yinede dönmüyorsun,
Eridin bir mum gibi, ne yapsan sönmüyorsun!

Ne hayaller kurmuştuk, senle ne güzel günler.
Mazide kaldı hepsi, hepsi de oldu dünler.

Aşk sınavına girdim, belki kalbim atanır,
Başka yâre yâr oldum, belki giden utanır.

Ellerinde olurum, kimse olmaz mı sandın?
Gözünde büyümüşsün, yerin dolmaz mı sandın?

Şu ömrüme doğmadan, gün gibi battın işte.
Bir adres bırakmadan, öylece gittin işte...

(Şiirden Adam)