Gittin işte Şiiri - Turgay Tekiner

gittin işte
çatlayan dudaklarım kaldı
kanayan gözlerim
yazdığım şiirlerim öksüz kaldı
söylediğim şarkılarım yarım
sevda gülüşlerim gitti
yüreğimi yakan
yokluğun kaldı

gittin işte
gönül türkülerim notasız kaldı
elimde resimlerin
birde hayallerim
bir başımayım şimdi
yalnızlığa ağıt yakan mecnun misali
parçalanan bir yürek
aşkına esir bir ben kaldım

gittin işte
gökteki yıldızlar gibi yalnızım
ışığm sönük
okyanusta kalmış sandal gibiyim
dümenim kırık
yoluna çizdiğim aşk rotam gitti
yüreğime diktiğim aşk gülüm soldu
birde umutlarım

gittin işte
rüzgara kapılmış yaprak misali
savruluyorum oradan oraya
gidişin gelişin gibi olmadı
yaktın yıktın geçtin gittin
yanık kül yuığını gibi kaldım
üzgün bezgin vede perişan

gittin işte
dalgaların yaladığı mendirek gibiyim
bir başıma
hasretin vurdukça kıyılarıma
ufala ufala yok oluyorum
içi kurumuş bir ağaç gibi kaldım
döküldü yapraklarım
kurudu dallarım

gittin işte
ey ceylan gözlüm
ey bal dudaklım
ey gül kokuşlum
kalbimin sultanı
damarlarımın kanı
canımın cananı
çaresizliğimin çaresi
yollar olmasaydı
hasret olmasaydı
ayrılık olmasaydı
yok olmasaydık
kahrolmasıydık

gittin işte
sen gittin gözümün nuru gitti
sen gittin iç huzurum gitti
sen gittin ben bittim
sen gittin biz bittik

turgay TEKİNER