Gittin Gönlümden Şiiri - Ali Tutluoğlu

“Adı Aşk Olan Leyl’e”
Sana ait tüm duygularım,
Sağalmayacak kadar yaralı.
Yirmibeş Kasım doksan dokuz saat onaltı.
Yüreğime bir vefasız gömülü.
Gittin gönlümden bambaşka bir gidişle.
Bitti demiştim ya; demek bitmemiştir o zaman
Şimdi gittin gönlümden başka yüreklere,
Saat kaç biliyor musun, günler, aylar ve yıllar…
Takvim yaprağı neyi sayıklıyor heybesinde.
Tam saat onaltı,
Günlerse Perşembe
Dosandokuzun Kasım yirmibeş.
Bu yürek eski gönlün değil,
Gecem eskisi gibi lacivert değil.
Mehtap yok kapkara gökyüzü.
Yıldızlar hikâye anlatmıyor, yoruldu hayalhanem.
İri zambaklar hüzünlendirmiyor artık beni.
Canım yemyeşil sulara da bakmak istemiyor.
Cağla yeşili gözler ise artık korkutuyor beni.
Dost meclisleri kaçış yeri.
Uykuyu kaybeden gözlerim,
Kan çanağına dönmüş halkalar eserin.
Seninle yaşamak ötelere ertelendi avefalım!
Benim için ölmüş lepiska saçlı bir narçiçeğim.
Gözyaşlarım ise kuru.
Lavanta kokulu saçların çürüdü.
Yüreğim,
Ellerinde oyuncağa dönen yüreğim.
Ölü yıkayıcılarının ellerinde,
Çarpmıyor hayata.
Yürek mezarıma,
Yalnızlık dehlizime,
Sessiz sedasız gömüldü,
Ve gittin.
Dönmemek üzere attın beni okyanus mavisine.
Gittin ellerimden bambaşka bir gidişle,
Ellere.
Ağlaya ağlaya.
Hıçkıra hıçkıra
Yâd ellere.
Ve gittin gönlümden.