Gittin Gideli Şiiri - Nurullah Muslu

Özlemin öyle derinlerde ki,
Vurgun yedim inan, gittin gideli,
Ne yaptın bana, bunu bilmiyom,
Yokluğun içime işledi, gittin gideli...

Kısacık zamanda, ufkumu açtın,
Tam alıştım derken, bırakıp kaçtın,
Hem de diyarlardan, diyara geçtin,
Ben Mecnuna döndüm gittin gideli...

Erkekler ağlamaz sanma, bilirsin..!
Sende sevsen, benim için erirsin,
Hiç olmazsa bir resmini verirsin,
Hayalinle avundum, gittin gideli...

Bundan sonra aşık olmam diyordum,
Hep açar güllerim solmam diyordum,
Deli dolu akar, durmam diyordum,
Ben tarumar oldum, gittin gideli...

Bulutlar ağlıyor Rahmet yağıyor,
Bedenim gözümden, özüm sağıyor,
Yokluğunsa, ciğerimi dağlıyor,
Ölümden beter oldum, gittin gideli...

Her nereye baksam, orda sen varsın,
Bedenini rengarenk çiçekler sarsın,
Allah’tan diliyorum sabrını versin,
Hülyalara daldım, gittin gideli…

Kar bastırdı, etrafım, buzlar içinde,
Duygularım üşüyor, nazlar içinde,
Hep seni aradım, kızlar içinde,
Serap görür oldum, gittin gideli…

Bu gün yine coştu, gönül çağlıyor,
Volkanım içimde, içim yanıyor,
Çok mutsuzum, Alem, bana ağlıyor,
Beni kalpsiz bıraktın, gittin gideli…

Hasretin canıma yetti, be gülüm.
Sözler isyan etti, konuşmaz dilim.
Gülünü arıyor, ötmez, bülbülüm.
Sanki dünya durdu, gittin gideli…

Nerdesin be gülüm sana doymadım,
Daha aşkımıza, isim koymadım,
Vuslatı toy bilip, buna oynadım,
Bin yıl oldu, gel artık, gittin gideli...