Modern yapılar arasında ruhum;
Ortalık günlük güneşlik.
Lakin toprak, tutmadı diye tohum,
Leyla’sını arayan Mecnun’um çöllerde,
Ah.. nerde şimdi çocukluğum.
Mermilerin hedefi, bende gizli;
Umutlar rüyalara karışır gider.
Rahatlık, çoktandır “bey” misali,
Altıma kuş tüyü, döşek olmuş,
Terk edip, sen gittin gideli...
Nizamettin Özel
Kayıt Tarihi : 10.3.2006 15:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nizamettin Özel](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/03/10/gittin-gideli-29.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!