Gittin Gideli Şiiri - Zinnur Aldaş

Bir hüzün çöker yüreğime her akşam üstü,
Kar beyaz tenin bu ellerden gitti gideli.
Çiçekler bahara,bülbüller de aşka küstü,
Îç bayıltan kokun güllerden gitti gideli.

Sevgini gömdüm kalbimin en mahrem yerine,
Korkma,inemez ki kimse o kadar derine,
Güller hasret kaldı yanık aşk nâğmelerine,
Can yakan sesin bülbüllerden gitti gideli.

Bayraklar gökte dalgalanmaz;sancaklar söndü,
Güneş ısıtmaz sırtımızı;sıcaklar söndü,
Evlerde nazlı nazlı tüten ocaklar söndü,
Hiç sönmeyen közün küllerden gitti gideli.

Dizinde teselli bulduğum o yarim nerde?
Yıllar sonra ayrılmakta varmış şu kaderde,
Her akşam bir kâbus izlerim loş perdelerde,
O fettan hayâlin tüllerden gitti gideli.

Yandı başaklar nicedir yağmur yağmaz oldu,
Bulutlar da hüznü unuttu ağlamaz oldu,
Kurudu nehirler,ırmaklar çağlamaz oldu,
Kuruyan gözyaşın sellerden gitti gideli.

Yaralı kalbim bir teselli istemez artık,
Gözyaşlarım bile bu acıyı kesmez artık,
Saçımı okşayan bâd-ı sâbâ esmez artık,
Gül kokan nefesin yellerden gitti gideli.

Ferhat terketmez artık Şirin için sılayı,
Keremse yakmaz kendini Aslıdan dolayı,
Mecnunda aramaz oldu unuttu Leylâyı,
Su gibi serâbın çöllerden gitti gideli.

Daralan göğsümde bir nefeslik isim kaldı,
Mazide ki albümden puslu bir resim kaldı,
Bağlamamın perdesinde hazin sesim kaldı,
Aşk vuran mızrabın tellerden gitti gideli.

Her gece rüyalarda seni andı dudaklar,
Tuzlu gözyaşlarım değince yandı dudaklar,
Ağızlara gem vuruldu,kapandı dudaklar,
O güzel ismin dillerden gitti gideli.