Güneşin varlığı ile yokluğu bir, sen gittin gideli.
En acı hikayemizi buzdan kalemle yazıyorum camın buğusuna.
Sonuna varamadan tükeniyoruz.
Biraz inciniyoruz, biraz kırılıyoruz.
Özlemler kırıyor nefretimi, oysa ben, yokluğunda yaşayacak bir hikaye bile bulamıyorum kendime.
Boşluktayım..
Anlamı olmayan cümleleri sarfediyorum sana.
En basit yalanlara inandırıyorum kendimi; hâlâ beni düşünüyorsun..
Öylesine bir hayata böylesine bir acı çok değil mi?
Senden başka kim çözecek içimde düğümlenen hasreti?
(CMK)
Kayıt Tarihi : 12.11.2015 14:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cem Kamalı](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/11/12/gittin-gideli-139.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!