Anıları seslendirmek zoruma gidiyor
hele bir ayrılık sonrası insanın sesi bile değişiyor
hem yazmak daha kolay galiba
hem kalemler de benim gibi sessiz
fakat yazdıklarım sonradan içime işliyor
daha acıtıcı ve daha derinleşmiş olarak yine bana dönüyor
Çaresiz geçmişe dönük yazmalıyım şimdi
çünkü gittin…!
bu sefer dönmemek üzere gittin
hem tüm anıları üstüme atıp da gittin..!
Oysa ilkbaharda, bir rüzgar çıksa sesini arardım
bakıp da gelinciklere kızaran gözlerimde
sesini duyunca çocukluğuma dönerdim
o, gül kokularında bir emir gibi içime işlerdi sesin
sonra gidiyorum, görüşürüz derdin
tekrar buluşuncaya kadar sesin kulaklarımda tatlı tatlı uğuldardı.
Fakat bu kez başka gittin
bu sefer dönmemek üzere gittin
söylemeseler güvercinler bunu bilemeyecektim
yine aynı şeyi söylemeselerdi zıt duygularım,
gitmedi diyene inanacaktım
belki şakacı güvercinler beni kandırıyor diyecektim.
Ama gittin!
halini soramam artık
sadece üzgünmüşsün papatyalar görmüş
bakışların senin değilmiş, sesin değişmiş
hayatımın tüm boşluklarını dolduran sesin artık o sesin değilmiş
senden uzaktayken benim gibi sessiz
ve sensizmiş…!
Şimdi en çok seni düşünen ve en olmaz günlerimde
en çok senin yüzünü gören uykular uyuyacağım gecelerimde
ve değişmeyen tek şey, o olacak belki de
Belki aradan yıllar geçecek
hep seni bekleyecek gözlerim
belki bende seni unutacağım birden
belki de hiç unutmam, unutamam
ya şiirlerim bir kış vakti dere boylarında sazlıklara takıldığında
ya da bir yaz vakti gelincikler rengini gözlerimden geri aldığında…
Kayıt Tarihi : 10.6.2005 18:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
