Gittin...(deneme) Şiiri - Yorumlar

Gittin...Ellerin yüreğimde,kokun yastığımda kalmıştı...

Yok olmak,hiç olmak için yokluğu öğrenmek gerekliymiş meğerse.yokluğunu öğrendiğimde anladım.Yokluğunu fark ettiğimde bir hiç olduğumu gördüm.Böyle başladı hiçlik maceram.Yine de seviyordum böyle belirli belirsiz yaşamayı,aynalara baktığımda kendimi görmemeyi,ve hiçliği.Seviyordum yokluğunu ve yanlızlığı.Hepsi senden bir parçayken sevmemek olmazdı ki...
Alıp başımı,çıkmıştım beni sana getirecek olan yollara ve kaybetmiştim kendimi.Geriye döndüğümde anladım.Ben artık ben değildim.Sende değildim.Yoktum ve bir hiçtim.Senin suçun değildi bu.Başkasının suçu da değildi.Ortada bir suçta yoktu zaten.Ben bunları kendim istemiştim.Böylece bazı şeyleri göze almanın ne demek olduğunu daha iyi anlamıştım.Göze aldıklarım,gözlerime batıyordu.Kör kalıyordum,kör kalarak daha iyi görebiliyordum.Göze aldıklarım ayaklarıma takılıyordu bazen...Düşüyordum...Sen yürüdüğümü sanıp umursamıyordun ve bilmiyordun ben aslında koşuyordum.
Bir başkası olsa pişman olurdu,ya da olmazdı.İnanki ben hiç pişman olmadım.Çünkü senden gelecek her türlü darbeye razıydım.Bu hayat ve bu hayatın insanları hiç bir zaman umrumda olmadı.Sadece sen vardın içimde.Ve senden başka kimseye duyamayacağım kadar derin bir sevgi.Yanmıştım ama asla yakınmamıştım bu halimden.Yangın çıkışı olmayan yerlere koymuştum yüreğimi.Ve ben yanına gelmek için ateşe gitmiştim.Yanına gelirken giyebileceğim bütün zırhlarımı askıya almıştım...Savunmasızdım karşında.Aslında ne yanmaya ne de sönmeye dayanacak gücüm vardı.Sadece beni savurmanı bekledim merakla.Sonunda ya tam yanacaktım ya da sönecektim.Ve öylede oldu hem yandım hem söndüm.Doğamadım yeniden küllerimden,affet beni.Ben affettim seni.
Ellerin yüreğimle beraber yangın çıkışı olmayan yerlerde,sende...Sen yoktun...Ellerin yoktu...yüreğimde yok oldu...
Kokun çukurlaşmamış yastığımda.Bir hiçte...Bende artık yoktum...Yastıkta yok oldu...