Gittin de Şiiri - Şeref Öztürk Usta

Giderken beni niye götürmedin.
Atsaydın bir kuytuya yol boyunda
Gelip de bulamamalara sessizce içime ağlamalara
Sen bile dayanamazdın.
Denedim sayfalar dolusu yazma kısırlığımda oturmadı mısralar imgeler mızıkladı.
Olmadığında olmuyordu acılar sancısını bulmuyordu.
İnanamazdım bitti deseydin.
İnanmasam da bunu sen söyleseydin.
Sağır bir seyirde tüm duygularım
El diline beynim, sözüne yüreğim küs
Kesiyorum uçurtmanın iplerini
Özgür bulutlara savaş açıyorum
Sakin limanlarda fırtınalar yaratıp
Kendi koynumdan içime kaçıyorum
Bilemezsin içimdeki yangınımı
Suyu yakar, ateşi boğar duygularım
Seni sevmek marifet gelmedi bana
Unutabilmekten yana tüm kaygılarım
Sinmişti kentine kokun beslenirken çocukluğun
Biliyordum geliyordum.
Çekip gitmeni bilerek bekliyordum.
Sensiz defalarca gezdim sokaklarını
Caddelerini, vitrinlerini, parklarını
Bıraktığın izlere bakmadan
Kokun genzimi yakmadan
Giderim diyordum.
Çılgın bir çığlık kulaklarımda
Şehir bandosu yüreğimde
Geçip giderim diyordum.
Yok be güzelim olmuyormuş
Soluklandığın odaları solumak
Giderek ardında kalanları toplamak
İstesem de yetişemezdim ses versen işitemezdim.
Yağmurlar gök yüzünden alıp kokunu
Tüm şehre indirmişti
Benim gelmemi beklemişti
Kokunu akasya yapraklarına saklamış
Beni sobeliyordu
Denedim olmuyor çığlıklarım boğulmuyor
İnecek var diye bağırıyor içimdeki yolcu
Olmadığını bildiğim kente
Çocukluğuna seni çağırıyorum.
Oysa! ! !
Henüz bir şafak önce bir yıldızsız gece evvelsi
Bir bensizliğin sende duyulmayan sesi
Ve ben gelmeden bir gün öncesi
Zavallıydım, biçareydim.
Kendimle oynadığım her oyunda ebeydim
Vaktinde gelemedim.
Göremedim
Nasıl gittin?
Bilemedim.
Gittin de
Yüreğin gelmişken tam sevme yaşına
Papatyalardan taç mı taktın başına.

14 Êkim 2008 İstanbul