Gittin Şiiri - Filiz Sarıkaya

Acıyı yaşamamıştı böyle yüreğim. Hiç böyle kıvranmamıştı çaresizlikten. Ne ümit vardı döneceğine dair artık, ne ufacık bir aydınlık uzakta. Yoktun artık. Hiç olmamak üzere yolculuk başlatmıştın. Halbuki ne kadar erkendi daha. Halbuki yapacak ne çok şeyin, paylaşacağımız ne çok şeyimiz vardı.

Daha doğru dürüst nazlanamamıştım sana, daha hiç dizlerine yatmamış, saçlarımı okşatamamıştım. Omzuna yaslanıp ağlayacağım, boynuna sevinçle atlayacağım daha çok günler vardı. Daha sana şikayet edeceğim bir çok insan, akıl danışacağım yığınla sorunum vardı. Özürlerim vardı daha sana söylenecek, affedilecek suçlarım vardı.

Uzun yürüyüşler yapacaktık gün batımında, senin körkütük sarhoş olacağını bile bile yine akşam sofrasında rakılarımızı içecektik karşılıklı. Misinayı oltaya beceriksiz ellerinle bağlamaya çalışmana gülecektim, yakaladığın balıları zevkle, gururla getirmeni seyredecektim. Araba kullanırken şakaklarından dökülen terini silecektim daha. Bahçede otururken komşularla kavga edecektin, ama onlar sana hiç kızmayacaklardı nedense ve bunları gelip bana anlatacaktın. Beraber gülecektik.............

Yapılacak bir çok dahamız vardı seninle. Ama gittin işte, dönmemek üzere... Vedalaşmak için bile beklemedin beni... Yokluğuna alıştırmadan, gidişine geçerli bir mazeret bulmadan, apansız gittin, yüreğimi acıttın, kanattın.....

Yüreğim hiç böyle acı yaşamamıştı. Geçecek, hafifleyecek diyorlar ama değişen hiç bir şey olmadı, içimde, hala bir yangın sürüp gidiyor işte.

Sensizlik içimi acıtıyor.

Geçecek mi bir gün söylesene BABA.