Gittin Şiiri - Sabit Süreyya Sirer

Gittin.
Ve ben hâlâ senin adını fısıldıyorum boş sokak lambalarının altında.
Her adımım seni arıyor; bir kahve fincanının kenarında,
ya da parkta oturan bir kedinin gözlerinde…
Şehir sessiz, ama seninle dolu.
Gittiğin gün, rüzgarın omzuma değdiği anı hâlâ taşıyorum.

Büyümek dedikleri şey, sensiz öğrenilen acıymış.
Her köşe başında sen, her boş banka sığmayan bir anı.
Bir kuş gibi çırpınıyor kalbim;
ama sen uçmuşsun, uçurumun öte tarafına.
Ve ben, ellerim cebimde, seni bekliyorum.
Beklemek… belki de sensizliğin en ağır şekli.

Dalga sesi geliyor kulağıma.
Mavi, köpüksüz, bazen öfkeli, bazen suskun.
Seni hatırlatıyor bana, beni hatırlatıyor kendime.
Bir zamanlar seninle dolu olan odalarda
ve kahkahalarımızın arasında bir yankı gibi.
Bir tanem…
Git, ama unutma: seni her şehirde arayacağım.

Geceyi yutmuş şehir,
ve ben hâlâ yürürken sokaklarda,
sensizliğin sıcaklığını hissediyorum.
Her sessizlik, her boş oda, her soluk rüzgar
seni anlatıyor bana.
Ve ben hâlâ seni bekliyorum;
gittikçe çoğalan özlemle, gittikçe büyüyen senle.

Unutmak dedikleri bir şehri silmek gibiymiş.
Ama senin adın hâlâ duvarlarda,
hayalin hâlâ kahve fincanlarında,
gülüşün hâlâ rüzgarda…
Ben hâlâ sana dokunmak istiyorum,
ama elimde sadece sessizlik var
ve gözlerimde mavi dalgalar.

Her yürüyüş bir ritüel artık.
Her taşın altına saklanmış hüzün gibi,
her çim teli seninle dolu…
Büyümek dedikleri, erken öğrenilen acıymış.
Seninle öğrendiğim, seninle büyüdüğüm…
Ve şimdi sen başka gökyüzü altında yaşıyorsun.
Ben hâlâ burada, aynı gökyüzüne bakarken
seninle dolu dalgaları hissediyorum.

Bir tanem…
Git…
Ama bil ki, her şehirde, her taşta, her rüzgarda
ben seni arayacağım.
Seninle yanan yüreğimle,
her gece seni fısıldayacağım.
Ve aşkın gölgesinde yaşayan ben,
hep seni hatırlayacağım.

Ay doluyor.
Ve ben hâlâ seni bekliyorum,
her sessizlikte, her dalgada, her köpüksüz akışta…
Sensizliğin göğünde uçan yıldızlar gibi
her adımın bana bir ışık bırakıyor.
Ve ben, seni anlatacak kelimeleri biriktiriyorum
şehir sokaklarında, kahve fincanlarında,
sessizliğin ortasında…
Gittiğin yerde belki özgürsün,
ama ben hâlâ seni yaşıyorum.