Gittin Şiiri - Kuş Yuvası

bir kuytuda unutulmuş

yaralarım kabuk tutmuş.

sen geldin kendi ellerinle,

toprak gibi sessizce

sevda ateşini yakıp gittin.

bu yolculuk

bir başlangıç mı, yoksa son mu

sen geldin gözlerin dolu dolu

üzerinde bir kuş yuvası huzursuzluğu

umutlarımı yıkıp gittin

ayrılık peşimi bırakmaz

zaman bu tersine akmaz

sen geldin dilinde hece hece

yağmur damlası sözlerinle

ayrılık tohumunu ekip gittin

artık ne olur bilinmez

istesem de bu yoldan dönülmez

sen geldin yüzünde gülümsemen

her şey aydınlığa çıkarken

beni karanlıkta bırakıp gittin