Gittin...
Annesinin göğsünden süt içerken, aniden itilen,
Gözlerinden yaş, dudağından süt süzülen bir yavru gibi hissettirerek gittin.
O son damlaların ziyan olması gibi aşkı da ziyan ederek gittin.
Tüm ışıkları bir bir kapatarak, güneşide yanına alarak gittin.
Braille alfabesini öğretmeden, kör bıraktın beni.
Elimde bastonum düştüm yollara.
Yollar daha bir uzundu, kaldırımlar daha yüksek
Kalabalıklar arasında yalnız bırakarak gittin
Onca insana çarptım
Hiçbiri sen değildin
Hiç beklenmedik bir anda giren kramp gibi ansızın içimi acıtarak gittin
Bana çaresiz bir bekleyiş armağan ettin giderken
Koynuma koskoca bir kaya bıraktın
Ne ezilip un ufak olabildim
Ne de yerimden kalkabildim
Kor olmadan küle dönmek dedikleri neymiş yaşatarak gittin
Artık dönsen de ne fayda
Alev alev savrulduğum yokluğunda
İnandığım ne varsa yanına alarak gittin.
Kayıt Tarihi : 5.6.2022 23:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tuğba Sağlık Polat 3](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/06/05/gittin-667.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!