Gittin Şiiri - Mustafa Arslan Tari

Gittin sen, ardında gelmeyi teselli bırakarak
Ama kuşlar da biliyor sen bir daha dönmeyeceksin
Gelmelerinde dönüşü olmayan bir yolculuktu gidişin
Umarsız bir hastalık gibi yayıldı yüreğime gidişin

Oysa ben seni saklamıştım gidişi yasaklı yollara
Yağmurlu günlerin soğukluğunda sensiz kaldım
Hani yağmurlarda hep beraber ıslanırdık sevince
Sen gittin diye durmadı bir daha gözlerim de yağmur

Gittin diye dolaştığım tüm sokakların ismini değiştirdim
Gelişlerini yazdım vardığım her sokak tabelasına
En çıkmaz sokaklara bile gelişini yazdım
Hani olur ya bir gün çıkıp gelirsin belki

En ücra yalnızlıkları yanıma bırakıp da gittin
Eski bir şarkının hakimiyetini yıkıpta gittin
Ne kadar uzaklara gidersen de git
Birlikte hayal kurduğumuz gökyüzümüz hep yanımızdadır

Sen gittin oysa tutkum teninde erimek için var edilmişti
Gidişini önlemek Çin setini inşa edemedim belki
Oysa söylenecek o kadar çok şeyim vardı ki
Ama son söz bu olmamalıydı zaman bitecek ve sen gidecektin