Gittin Şiiri - Sabır Çelik

Böylemi olacaktı hayatta yaşantımız
Böylemi bırakıp gitmek vardı kaderimizde
Mutluluğumuz bu kadar mı sürecekti
Bu kadar mı? Söyle bu kadar mı?
Sen gittin her şeyinle
Bir hoşça kal bile demeden
Sen gittin umutlarınla
Yarınlarımı da götürdün, her şeyimi
Sen kendin gittin… kendinle
Her şeyi almışçasına
Sende kalan her şeyi…
Hayata büsbütün sarılıverdin
Beni unuturcasına…

Ama gittin:
Unutmuşsun bir şeylerini
Bu bendeki seni
Bende kalan anılarını, hayallerini
İsyan etmek istiyor şimdi yüreğim
Fıttırırcasına savrulmak
İntikam almak istiyor gözlerim.

Artık bende değil umduğun sevgi
Dönüştürdün bende nefrete
Sanmıyorum ama olacak
Mazi olacak sendeki ben
Nefrete dönüşecek bizdeki sevgi
Artık açmayacak güllerimiz…

Oysa ne kadar çok severdin o kırmızı gülleri
Bazen kokladığında bana teşekkür eder
Büyük bir tebessümle bana yaklaşırdın.
Ne oldu şimdi bize niçin değiştik
Sebepsiz bırakıp gitmek niye
Ne oldu sana şimdi
Bir çift söz bile etmeden gittin
Niçin gittiğini bile söylemedin
Sadece bendeki beni bıraktın
Ve bendeki hayali olan seni
Ben, ben değilim artık
Ben, ben değiştim
Karagözlü yarim!

18.01.02