Gittin Şiiri - Rifat Kurtoğlu

Sana uğramıştım evi boş buldum
Bağrımın başını oydun da gittin.
Bilemezsin nasıl yıkıldım kaldım,
İçime dağları koydun da gittin.

Biçare gönlümde bir ızdıraptın,
Sanki yüreğimden parçaydın koptun,
Anlamadım gitti bana ne yaptın,
Gönümü canımdan soydun da gittin.

Karanlıkta aysız günsüzüm şimdi,
Sana yönelmiştim yönsüzüm şimdi,
Gidişin o gidiş sensizim şimdi,
Gurbet kervanına uydun da gittin.

Tertemiz sevgimi bilmiyor muydun,
İlgime sevinip gülmüyor muydun,
Yoksa hiç ciddiye almıyor muydun,
Söyle bana nasıl kıydın da gittin.

Hani söz vermiştin özletmemeye,
Yoluna bakıtıp gözetmemeye,
Açtığın yaramı sızlatmamaya,
Demek ki sözünden caydın da gittin.

KURTOĞLU’M al kana boyanamam ki
Umutsuz düşteyim uyanamam ki,
Ölür sessizliğe dayanamam ki,
Belki de figanım duydun da gittin.

Âşık Rifat KURTOĞLU ÇORUM

1994