Bu şiiri 2003 yılında kaybettiğim hala oğlu Tevfik Karakol anısına yazdım.
Oturmuşum penceremin köşesine,
Gidenleri düşünüyorum.
Bir zamanlar laflaştığımız,
Karşıdan karşıya selamlaştığımız,
Bacasından dumanların çıktığı,
Bir deniz bekliyorduk. Duvara çarpıp ölmesi gibi
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
Devamını Oku
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
