Bu şiiri 2003 yılında kaybettiğim hala oğlu Tevfik Karakol anısına yazdım.
Oturmuşum penceremin köşesine,
Gidenleri düşünüyorum.
Bir zamanlar laflaştığımız,
Karşıdan karşıya selamlaştığımız,
Bacasından dumanların çıktığı,
Şimdiki yalnız evin,
Meçhule giden,mechullerini düşünüyorum.
...O küçük kayısı ağacına asılmış,
...Küçük bir florasan ışığı altında,
...Şezlonkuna uzanmış,küçük bir tezgah önünde,
...Bir duble rakısını yudumlamaya çalışırken,
...Hep yalnızlığı oynayan o yalnız adamın,
...Bir daha geri dönmemek üzeregidişini düşünüyorum.
Biliyorum bir daha ışıklarının yanmıyacağını,
Biliyorum o kayısı ağacının altında,
Bir daha olmayacağını,
Gittin,bunca sevenlerini bırakıpta,
O yalnız evin yalnız adamı,
Gittiğin yerde sen rahat uyu.
Kayıt Tarihi : 4.4.2010 13:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kutluyorum dost yüreğinizi
Saygı ve Selamlarımla..
Anılara kalan sevdiklerimize yaptığımız şey........ Onlara ait duygularımızı şiirle anlatmak.... bir şiirde geçirerek kalıcılığını sağlamak......
Kutlarım Mehmet Bey........... Saygılarımla..............
TÜM YORUMLAR (24)