GiTTiN Şiiri - Osman Şener

Gittin…
Sessizce süzülüp merdivenlerden;
Sarışın bir gölge gibi kayıp gittin;
Gamgin bulutları bana bırakıp.

Daha dün gibi sanki…
Pürneşe, bahar bahar gelişin,
Tomurcuklanışın çiçek çiçek, yaprak yaprak;
Doluşun içime, çağıl çağıl akıp…

Sen, hep bahardın…
Hep bahar!
Hayat doluydun kıpır kıpır.
Güzün adını anmaz,
Kışın semtine uğramazdın.
Baştanbaşa neşe, lebalep sevgi;
Serâpa işve, naz; körkütük hazdın.
Beni yıldızsız, mehtapsız, aysız;
Şafaksız, güneşsiz, sabahsız;
Beni ağaçsız, meyvesiz, dalsız;
Çimensiz, çiçeksiz, peteksiz, balsız;
Hele de kirazsız komazdın.

Gittin…
Sessizce süzülüp merdivenlerden;
Acımtırak yağmurları bana bırakıp;
Toz kondurmadan kendine,
Üstüne almadan hiçbir suçu,
Bütün günahları üstüme yıkıp…

Hazan gelip çöreklendi yerine
Boy gösterdi arkasından karakış…
A’rafda kaldı anılar ah ederek;
Işık vermez oldu bu yana güneş;
Arzı endam etmiyor şöyle çıkıp…
Yüz çevirdi herkes ikrah ederek;
Serzenişlerimden iyice bıkıp.

Can çekiliyor topraktan yavaş yavaş;
Sesiz sedasız…
Sızlıyor rüzgârda derbeder gölgem:
Ufunetli.. çürümüş yer yer;
Solmuş, pörsümüş, kırış kırış…
Bir zaman hayranı olduğum sûret;
Dönmesi imkânsız eski bir tanış

Gittin…
Sessizce süzülüp merdivenlerden;
Eskimiş ne varsa bana bırakıp;
Eğninde ilkbahar, terkinde şuh yaz
Gittin bir visalin şevkiyle akıp
Tükendi payıma ayrılan iksir;
Buraya kadarmış, yolculuğumuz:
—Güle güle neşe… Güle güle haz…

—Hoş geldin mahzun sarı,
Ve soğuk beyaz!

15/12/2010-Evvahi*Osman ŞENER