Gittin Şiiri - Ozan Çağlar

Gittin...
Ardına bile bakmadan,
sorgu sual, hesap bile sormadan.
Hiç bitmeyeceğini düşünürken,
ve hiç kopmamak isterken senden;
Cami avlusuna piç bırakır gibi gittin.
Kaçarcasına suçlu,
yakarcasına güçlü..
Esercesine deli sam gibi,
estin umurunda olmadan,
gitme vaktin dolmadan...
Kalman çok mu zordu be gül?
Ben şimdi sensiz nasıl öleceğim?
Sen bensiz nasıl güleceksin? Söyle! ..
Bana verdiğin son buseyi hatırla;
'Sensiz yaşayamam,
bensiz olamazsın bilirim.
O halde birlikte ölelim' demiştin.
'Sensiz geçen her saniye bana bir asır,
boynuma vurulan kelepçe,
ayağımda pranga olur' demiştin..
Ne oldu?
Af mı çıktıda gittin? a soysuz! ..

Ben hala kırık dökük,
ben hala darmadağın,
ben hala perişan...
Ve ben hala son şişeden medet umuyorum.
Belki gelirsin demem sana,
gelme artık istemem.
Senin yerine şişelere sarılırken,
gözlerimi kapadığımda içeri giren
hayalini sorguluyorum şimdi.
Eriyip gidiyor,
sorgu masasında kalıyor hayalin..
Ve ben gibi gidişine anlam veremiyor..

Ben ki kimseye zararsız,
yaşamakta kararsız,
beni bıraktığın garda,
vagonlar arasındayım.
Dibinde kalan son damlasını
çekerken sevda zehrinin,
sana inat, sana inat güleceğim…
Kahkahalarda boğulurcasına,
senden intikam alırcasına…
Ve günahsızlardan daha çok günahsız;
tebessümle, tebessümle öleceğim...