Gittin Şiiri - Serkan Şen İstanbul

Gittin,
saat altıyı yirmi dokuz geçiyordu.
Ne gökyüzünde bulut,
ne etrafta ağaç kaldı.
Varsa da umurumda değil,
sen yoksan renklerin hepsi aynı.
GECENİN EN KOYU SİYAHI.
ne askıdaki gri atkı,-ki onu sen almıştın-
ne bahçemdeki oyun parkı.
Artık benim için herşey
olduğundan daha farklı.

Gittin,
giderken hayata ait ne varsa götürdün bilmeden.
yanında değilse bile, ardından gittiler.
balkondaki çiçekte gitti seninle,
her sabah doğan güneşte.
gelir diye bekledim,
altıyı yirmi dokuz geçiyordu.
anılar gidişinle teker teker siliniyordu.

Gittin,
ne olduysa o zaman oldu,
senin gölgen de terk edince apartman boşluğunu,
zaman o boşlukta asılı kaldı.
evdeki tüm saatler altıyı yirmi dokuz geçiyordu.
sonbahardı ve aslında dışarısı
fena halde ayazdı.

Gittin,
yazacağım şiirlere ait
tüm kelimelerde seninle gitti.
aklimda kalan tek şey,
altıyı yirmi dokuz geçiyordu.
ve akreple yelkovan bize inat
kavuşuyordu.

Gittin,
altıyı yirmi dokuz geçiyordu
o dakika yaşadığım her şey değişti.
ne her sabah gördüğüm kapı komşum,
ne yolun karşısındaki otobüs durağı
artık yoktu.

Gittin,
değişmeyen iki şey kaldı
ilki bakkala veresiye hesabım
ikincisi kendimle öldüresiye hesabım.
Saat altıyı yirmi dokuz geçiyordu,
o sabah ruhum
sensizlikte üşüyordu