Sessiz odamın tek yükümü sensin
Bir nefes gibi koptun ciğerlerimden
ve gittin
Başımı gökudu amberden yere eğerek gittin
Bütün hayalleri bir hiç uğruna sildin de gittin
Yaşanmış ne varsa bir tozlu albüme hapsedip
Hatıraların arasında çaresizce bırakıpta gittin.
Kocaman yüreğimde senin için büyüttüğüm sevgimi
Bir mendil gibi savruşturup yerlere
Cefama vefasızlık edipte gittin.
Ve gittin bu gönlümdeki deli yüreği yerinden
Bir yavuz hırsızı gibi çalıpta gittin
Ve gittin!
Ruhumdaki gönül ateşini yakıpta gittin...
Kayıt Tarihi : 14.11.2009 04:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!