Gittin Şiiri - Şehri Karakaya

Yarim sende hiç mi vefa,
Yoktu böyle atıp gittin.
Bende cefa sende sefa,
Kaşlarını çatıp gittin.

Ölesiye sevdim seni,
Hasretine yaktın beni,
Kora atıp bu bedeni,
Yangınlara katıp gittin.

Kara sevdam mor sümbülüm,
Al tomurcuk gonca gülüm,
Minik kuşum lal bülbülüm,
Ciğerimi yarıp gittin.

Yüzümü hiç güldürmedin,
Gözyaşımı sildirmedin,
Süründürdün öldürmedin,
Seni benden alıp gittin.

Sensiz hayat bana zulüm,
Yokluğun hem acı ölüm,
Kırdın belim iki büklüm,
Anıları silip gittin.

Dönüp ardına bakmadın,
Gönlüme bir mum yakmadın,
Sen aklımdan hiç çıkmadın,
Poyraz gibi esip gittin.

Olsun canım sana feda,
Diyemem ki ben elveda,
İdam emri bana veda,
Bunu böyle bilip gittin.

Ustaoğlu çaren yoktur,
Naçar kaldın derdin çoktur,
Ölüm artık bana haktır,
Kefenimi biçip gittin.

DOST KALEMLERDEN

Gittin...

Gönlümde hasretin dinmeden daha
Kalbimi kalbinde aldın da gittin.
Hırsız olduğunu bilmezdim amma
Sonunda aklımı çaldın da gittin...

Gör bakalım sen de gör İstanbulu,
O yaşlı mendile ör İstanbulu
Sonra üç'e katla dür İstanbulu
Belki ağlamadın güldün de gittin..

Anlamak ne kadar zorlaştı seni,
Hele de bu sefer çok kırdın beni
Tatlı bir rüyaya dalmışken yeni
Uykumu yarıda böldün de gittin.

Bir bilsen ne kadar yanıyor kalbim
Kanıyor,kanıyor,kanıyor kalbim
Hep seni,hep seni sanıyor kalbim
Koynuma bir hayal saldın da gittin...(Hasan Fahri Tan)