Gittin... Şiiri - Gürsel Pal

Gittiğinde en çok sensizliğine yanacağımı sandım.
Oysa pişmanlık yaktı yüreğimi.
Beni bu çekilmez hayatın ta orta yerinde,
Tek başıma bıraktın.
Sen seninle birlikte benide öldürdün aslında,
Bu günümde karanlık oldu, yarınımda.
Bir gerçek arar oldum artık bu yalanda,
Sakin yaşadığımı sanma sevdiğim, yaşadığımı sanma.
Gittin...
Mücadele edemedin benim için,
Kaçmak daha kolayına geldi,
Ölüm daha kolayına geldi sanki.
Hiçmi düşünmedin ardında bırakacağın bir canlı cesedi,
Sen bende o kadar büyüktün ki,
Sanki o anda bittin.
Çok kızdım aslında sana,
Çok zoruma gitti sensizliğin.
Sevgisizliğim.
Terkedilmişliğim.
Baş sorumlu tuttum kendimi,
Bir kutu ilaç içtim.
Ardından gelmek için.
Beceremedim senin gibi ölebilmeyi,
Belki de korktum, yapamadım bendeki seni yok etmeyi.
Seni düşünmediğim bir anım bile olmadı,
Senin giderken hiçmi yüreğin yanmadı?
Bir seçimdi belki yaptığın,
Ama bu ayrılık bize hiçmi hiç yakışmadı.
Yaşıyorum sevdiğim.
Her şeye inat yaşamaya çalışıyorum.
Varsın olsun ayrılıklarda aşka dairdir.
Ben ölürsem bitecek her şey biliyormusun?
Ne olursun gitme düşlerimden
Çok korkuyorum sensiz
Düşlerimdendemi gidiyorsun.
Gitme...
Bedenin olmasada hayalin bana yeter,
Bana hayalin bile yeter,
Elbet buluşacağız
Ömür dediğin bir göz kırpması gibidir
Geçer ve biter.