Gittin... Şiiri - İlknur Yıldırım Uzunlar

Ben sevdim. Birgün hiç aklımda yokken bir yıldırım misali düştün yüreğime... Ben sevdim hiç aklımda yokken sevgin deli divane yollara düşüp sevdim. Bir çocuk gibi şenlendi yüreğim. Saklambaç oynarken bulunma korkusunun heyecanıyla sevdim. Gözlerinin gördüm önce kahverengi dehlizler açıldı önümde. Kaybettim kendimi derinliğinde... Ben sevdim. Boyunu, huyunu, usunu sevdim. Bir yıldırım misali düştün yüreğime... Ellerini tutmaktan, ellerindeki sıcaklıkta yanmaktan korkarak sevdim. Gözlerimi kapatıpta sana sarılırken gördüm kendimi. 100 km. Hızla giden bir kamyonun altında kalmış gibi hiç aklımda yokken sevdim seni.... Uzun bekleyişlerle bekledi yüreğim. Özlemi tanıdı, öğrendi kalbim. Durup durup sessizce ağlıyorum senin için. Ben seni bir gün beni sevebilmen için sevdim uzak olsanda bana. Yüksekten bakarken duyduğum heyecanla bir gün hiç aklımda yokken sevdim. Ben seni herşeyinle sevdim. Benden kaçarken özgürlüğünü, gülerken gülüşünü, giderken gidişini, dönerken gelişini sevdim. Bakışındaki anlamı, gidişindeki anlamsızlıkla örtüştürdüm. Ateşte yanılan acıyla sevdim. Gelmeyeceğini bilerek köşe başlarında sessiz hıçkırıklarla sevdim. Ben seni sevdim bir gün hiç aklımda yokken bir yıldırım misali düştün yüreğime. Ben seni sevdim. Ya sen? Ya sen hangi yağmurda bıraktın gözlerimi? Sessizce çektin gittin....