Gittin Şiiri - Ramazan Ateş

İlk bahar sanmıştım, güz olup gittin.
Açan gül gibiydin, toz olup gittin.
Küçüktün, körpeydin, cana yakındın,
Kapanmaz yaralar açıp da gittin.

Sanırdım herşeyi sende bulurum.
Seninle bir ömür mutlu olurdum.
Belkide yeniden hayat bulurum,
Sen hayel dünyamı yıkıp da gittin.

Kim derdi ki sende kötülük olsun?
Kim derdi aşkını bırakıp gitsin?
Bu gönül nasıl tahammül etsin?
Gönlüme zehiri atıp da gittin.

Sana inanmıştım, seni sevmiştim.
Gönlümde sana bir saray kurmuştum.
Şu kısa ömrümü sana vermiştim,
Sen benim ömrümü tüketip gittin.

Gittin de ne oldu? Mutlu mu oldun?
Şu koca dünyada bak yalnız kaldın.
Üç kuruş paraya nasıl aldandın?
Sen senin ruhunu satıpda gittin.

Servete aldan ma, tez gelip geçer,
Rüyalar, gözünü açınca biter.
Pişmanlık şimdi fayda mı eder?
Sen bütün her şeyi yok edip gittin.

Ramazan Ateş/Enschede-02.09.1997