Gittim İşte Şiiri - Zeki Yüceel

Bir hazan mevsimiydi gidişim
Bir eline yüzüğümü, diğerine anahtarımı bırakıp,
Sessiz bir vedaydı seni terk edişim..
Giderken bir hançer sapladım yüreğime,
Arkamı döndüğümde ağlamaya başlamıştım, sen görmesen de,
Her bir adım, sensizliğe gidiyordu, biliyordum.
Ve biliyordum bu gidişin dönüşü olmayacaktı.
O hançer, yüreğimi kanattıkça kanatacaktı.
Ama; gittim işte..
Yeryüzü kararmıştı sanki,
Ve, gökyüzü ağlıyordu,
Sırılsıklam olmuştu ellerinden ayrılan ellerim,
Yumruklarımı sıkıp, vuslatı bin yerinden sarsıp,
Acımasızca; gittim işte..
Öylece bakıyordun ardımdan,
Kocaman bir çaresizlikti bunun adı,
Ve sonu olmayacaktı bu gidişin,
Bu geceye sabah olmayacaktı,
Bu geceye güneş doğmayacaktı,
Kırk yerinden kestim umutlarımı,
Öylece; gittim işte..
Nereye gittiğim meçhul,
Neden gittiğim bile belirsiz,
Ruhumu bedenden ayırdım sanki,
Şuurum çoktan firar etti,
Bir tek, yürüdüğüm yolu görüyordu gözlerim;
Onun da nereye çıktığı muamma.
Her adımda, bir damla gözyaşı bıraktım yere,
Bir boşluğa doğru yürüyordum ve biliyordum,
Biliyordum, her adımın, sensizliğe bir adım daha yakın olduğunu,
Senden uzaklaştıkça yaklaştığım sensizliği,
Bile bile gittim işte…