sen yoksun diye
sen varsın diye
yeni yeni baş ağrıları icat ediyorum
başıma sürüyorum.
ağrıyor ama geçmiyor
bir yerde görerek okudum
yarayı ancak açan iyileştirirmiş öyle diyorlar
güldüm.
öyle bir gülmeydiki,
ALLAH dışında kimse bilmedi
ama kalbim incindi
söylesene gülerken insanın kalbi incinir mi?
bana bakma sen
bir geliyorum
bir gidiyorum aklıma
yerleşemedim senden sonra
ondan bunca yabancılık çekmem
sensiz aklıma daha alışamadım
kalbimde ikamet ediyorum
geçenlerde bir şey gerek oldu
gittim aklıma
zalım beni görür görmez
senden kalan ne varsa vurdu suratıma
suratımı ağrın dan hissedemez oldum
yine güldüm
ve kalbim yine hali hazırda bekliyormuş gibi
incindi!
senin sevdiğim,
yanın belkide bu dur diye bir karara vardım.
hem güle bildiğim hem ağlaya bildiği
tek insandın.
sustum.
aslında dertte etmiyorum
benim ağrımdan yaramdan kime ne.
hatta bazen diyorum sana ne
sonra geçiyor böyle demeler im
görsene.
seviyorum.
Kayıt Tarihi : 10.12.2014 02:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!