Gittiler Gurbete Şiiri - İsmail Doğan

Dadıldı Emlek, kentlere çöllere,
Yoksulluk da mecbur etti gurbete,
Karın doymadı Emlek yöresinde,
Ata diyarından, Gittiler Gurbete.

Bozukdu Osmanlı, mali düzeni,
Yükledi sırtına ağır vergi payını,
Adaletsiz çekişme ağarttı başını,
Başını kurtarmaya, Gittiler Gurbete.

Ezim ezim iz var, dedemin yüzünde,
Atalarım çok uğraş verdi bu yerde,
Karın doymadı koyun kuzu gütmekle,
Baba diyarından, Gittiler Gurbete.

Gitti yokluktan beşikteki bebekler,
Kıtlıktan ölenleri kefensiz gömdüler,
En acıklı ağıtlar, söylendi türküler,
Türkü söyleyerek, Gittiler Gurbete.

Yoksulluk yedirdi bir ot bir yemlik,
Bıraktı insanı bir deri bir kemik,
Kalmadı rençper hepsi hastanelik,
Şifa bulmaya, Gittiler Gurbete.

Kaldı bir lokma ekmeğe, muhtaç,
Havluyor köpek dışarda, karnı aç,
Dağ başında yemlik madımak ilaç,
İnsanca yaşamaya, Gittiler Gurbete.

Vermiyor toprak da mercimek tahıl,
Rençberlik yapmak da gelecek değil,
Okusun çocuklarımız kalmasın cahil,
Kız oğlan çoluk çocuk, Gittiler Gurbete.

Okudu çocuklar DOĞANİ adam oldu,
Yurduna milletine faydası dokundu,
Gurbette yüzü güldü hayat buldu,
Yerleşti kök saldı, Kaldı Gurbete.