Gittiler Şiiri - Hikmet Nazlı

Engelci insanlar çıktı önüme
En keskin taşları dizip gittiler
Hızımı kestiler, tıkandım ama
Sanmayın büsbütün ezip gittiler…

Hepsi de âcizdi, hepsi korkaktı
Hepsi de gönlüme tasa bıraktı
Menzilim yeşillik, yolum kuraktı
Çevremde ateşle gezip gittiler…

Onlardı daima şevkimi kıran,
Onlardı önüme tuzaklar kuran.
Hiç parçalanmadan içimde duran
Sabır kayasını sezip gittiler…

Şaşırıp kaldılar böyle azime
Bulaşamadılar temiz mâzime
İnsanlık denilen hür arâzime
Güyâ mezarımı kazıp gittiler…

Bıraktılar çok kez beni hiddette
Aradılar başarıyı şiddette
Sağlam düzenimi kısa müddette
Kırıp dağıttılar, bozup gittiler…

İyi niyetimi yok edip tümden
Çaldılar etimden ve de sütümden
İntikam aldılar hürriyetimden
Alnıma “mahkûmdur” yazıp gittiler…

Baştan sona geçirdiler hortumdan,
Ne var ne yok, topladılar altımdan.
Hainler, kalleşçe kaç kez sırtımdan
Vurdular, vurdular, tozup gittiler…

2007